Απαριθμώντας δυο στιγμές, βρήκαμε την αρχή και το τέλος

του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου
Προέδρου ΝΕ.Ο.Σ., Αρχισυντάκτη περιοδικού Απόδραση



Στις τρεις ρωγμές του Σύμπαντος βρήκαμε τον τριαδικό Θεό μας. Τέσσερα δώρα του απλόχερα, στόλισαν το δωμάτιο που γεννηθήκαμε: Γή, Νερό, Αέρας και Φωτιά.

Πόσο χαθήκαμε ρε αδελφέ, για να μπορέσουμε να μαγαρίσουμε τούτα τα στολίδια; Οι ψίθυροι του δάσους στο λένε όταν περπατάς μέσα του. Οι κραυγές των καμένων δέντρων δεν θα χαθούν από τα αυτιά, όσων το δάσος μας κάλεσε να το υπερασπιστούμε, στην μάχη που έδωσε με την απληστία.

Λιμνάζοντα νερά, γεμάτα με τα απόβλητα του νου μας, κρύβουν καλά στα βάθη τους, νύμφες φαρμακομένες από την αδιαφορία μας. Ο Αέρας θυμωμένος μάζεψε τα βότανα που δώριζε ιαματικά στις ανάσες μας, για να μας αφήσει να αναπνέουμε χαρούμενοι, τα δηλητήρια που παράγει η βλακεία μας.

"Γιατί τέτοια απογοήτευση;" θα μου πεις...

Δεν είναι ρε φίλε απογοήτευση, είναι θυμός.

Θυμός γι αυτούς που μας έμαθαν να πετάξουμε ως "μπανάλ", έναν Πολιτισμό και μία παράδοση, άρτια και άρρηκτα δεμένη με την Φύση, την Γη των Πατέρων μας, την Πατρίδα.

Θυμός για όσους μας κότσαραν ως νέο "πολιτισμό" ό,τι βλαμμένη υποκουλτούρα κυκλοφορούσε στην άπληστη Δύση.

Θυμός για την επιβαλλόμενη νοοτροπία του "τρέντι οικολόγου" που γυρνάει σε συναυλίες, συνεστιάσεις, οικογενειακά event, γεμάτος κονκάρδες, μπλουζάκια και παπατζιλίκια, χωρίς όμως να μπορεί να προσφέρει δύο βραδινές ώρες την εβδομάδα, για να κάνει μια βάρδια πυροφύλαξης, μέσα στο δάσος.

Να σου μιλήσω για το κράτος των μεγαλοεργολάβων, των καταπατητών, των ελεγκτών που δεν γνωρίζουν πως ο Ασωπός γεμίζει ακόμα με απόβλητα, όταν η βρώμα έχει φτάσει έως την Αθήνα; Των μεγαλοεκδοτών και παλαιοϋπουργών, που έχουν περιφράξει ολόκληρες παραλίες για πάρτη τους; Των ανεξέλεγκτων κυκλωμάτων που καίνε την Πατρίδας μας;

Δεν έχουμε πλέον να πούμε πολλά. Δεν έχουμε να διαπραγματευτούμε μέ ένα σύστημα που σκοτώνει την Φύση για να μας γεμίσει σκουπίδια.
Στη συνεχόμενη μάχη με την υποκουλτούρα της μόλυνσης, το μόνο που συζητάμε είναι οι όροι παράδοσης και ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της. Χωρίς καμία διάθεση μεγαλοποίησης, το μόνο που μπορούμε να υποσχεθούμε, είναι πως όσο δυναμώνουμε, τόσο θα μας βρίσκει όλο και πιο δυναμικά, απέναντί της.


πηγή: Περιοδικό Απόδραση, τεύχος03 Φεβρουάριος 2009