21/10/09

Αγάπη για τη φύση - Έρωτας για την πατρίδα

Το παρακάτω ποίημα του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα και ποιητή Γεώργιου Βιζυηνού προβάλλει με τον πιο εμφαντικό τρόπο την αγάπη για την ελληνική φύση και το χαμένο χθες.
Οι δυο τελευταίες στροφές αποτελούν το επίκαιρο μήνυμα του σήμερα.

Η ΒΡΟΧΗ

Του Ωκεανού κοπέλαις
με γεμάτα τα σταμνιά
αναβαίνουν η νεφέλαις
στ' ουρανού την ερημιά.

Ναύρουν άνθη να ποτίσουν,
η καμμιά τριανταφυλλιά,
ρόδα, λούλουδα ν' ανθήσουν,
να τα βάλουν στα μαλλιά.

'Δω κ' εκεί ενώ εξετάζουν
με δειλή δειλή καρδιά
οι Ανέμοι ταις κυττάζουν,
των ορέων τα παιδιά.
βγήκαν τα δένδρα όλ' αυτά,
τα γνήσια παιδιά τους.

Γι' αυτό του θλίβετ' η καρδιά
τη δίψα τους σα βλέπει
είναι δικά του τα παιδιά,
να τα ποτίση πρέπει!

Από τον θρόνο του γυρνά
και κράζει μια νεφέλη
και τήνε στέλλει στα βουνά,
στα δάση τήνε στέλλει

-Πάνε στ' απότιστα δενδρά
στα δάση που διψούνε,
και πότισέ μου τα φαιδρά
και δώσε τα να πιούνε.-

Βγαίν' η νεφέλη και περνά
επάν' από την Πλάση
και βρέχει μέσα στα βουνά,
και βρέχει μεσ' στα δάση.

Και νιωθ΄η γη χαρά κρυφή
ο Γέρος την θυμήθη!
και βγαλλ' ολ' άνθη στην μορφή,
κι όλο καρπούς στα στήθη.

Κι απ' την χαρά την τρυφερή,
κι από την ευθυμία,
στην χώρα διδ' όσο μπορεί
ευθήνεια κ΄ευφορία.

Γι' αυτό φυτεύετε δενδρά

καθείς όπου προφθάση,

κι' αφήτε να γενούν χονδρά,
να σχηματίσουν δάση.


Για νάχουμε κ' εμείς βροχή

κι ωραία πρασινάδα.
Διά να καμουμ' ευτυχή

την άκαρπην Ελλάδα.


Blogspot Templates by Isnaini Dot Com. Powered by Blogger and PDF Downloads