Αρχές Ασφαλείας και Βίαιη Κοινωνική Οικο-μεταλλαγή

Αναγκαιότητα» Vs «Eφαρμοσιμότητας» Δραστικών Περιβαλλοντικών Μέτρων.

Ο Ρόλος των Αρχών Ασφαλείας στην επερχόμενη «Βίαιη Κοινωνική Οικο-Μεταλλαγή».

Το εάν απαιτούνται άμεσα και δραστικά παγκόσμια Οικολογικά Μέτρα είναι ένα θέμα.

Το κατά πόσο μπορούν να εφαρμοστούν είναι ένα άλλο.

Το «ποιος» όμως («τι είδους Κυβέρνηση») και με "τι τρόπο" θα κατορθώσει να τα εφαρμόσει είναι ένα τρίτο και ίσως το σημαντικότερο, εφόσον έχει να κάνει με την ίδια την «Πολιτική βούληση, ισχύ, ικανότητα και μεθοδολογία εφαρμογής» τους.

Το profile της «Περιβαλλοντικής Προβληματικής» έχει κάπως έτσι:

"...Τα Παγκόσμια Οικολογικά Μέτρα πλέον είναι εκ των ων ουκ άνευ..."

(Sic (!) διατύπωση…)

"...Η ανακοπή της κλιματικής κατάρρευσης , απαιτεί λήψη δραστικών μέτρων μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια...." (IPCC – Διακυβερνητική Επιστημονική Επιτροπή ΟΗΕ για το κλίμα, Μπαλί, Δεκέμβριος 2007).

(«Ωμή» διατύπωση…)

Υπερθέρμανση, άνοδος υδάτων, ερημοποίηση, περιβαλλοντικές καταστροφές….

Η ανάγκη λήψης «Οικολογικών Μέτρων» τονίζεται διαρκώς κι από παντού. Πότε ειλικρινά, πότε για το «επικοινωνιακό θεαθήναι».Πλην όμως, τα ίδια τα «Μέτρα» που ενίοτε ανακοινώνονται είναι πάντοτε ελλιπή, άνευρα και αποσπασματικά - ένεκα εξαιρετικά υψηλού πολιτικού κόστους.

Όταν ο παγκόσμιος πληθυσμός ήδη υποφέρει από την ανέχεια και πλέον των σαράντα χωρών εξεγείρονται, τι θα προκαλούσε άραγε μια σωρεία, απαραίτητων πλην όμως εξαιρετικά δαπανηρών και κοινωνικά οδυνηρών Οικολογικών Μέτρων?

Ενδεικτικά μερικά από αυτά:

- Η εξοικονόμηση Υδάτων:

Όταν το εθνικό δίκτυο υδροδότησης και άρδευσης έχει απώλειες 25 - 50%, τι θα στοιχίσει «στον Πολίτη» η γιγαντιαία αυτή «επισκευή»?

(Όπως και τι «είδους μέτρα κοινωνικής – ποινικής - επιβολής» θα απαιτηθούν για τον δραστικό περιορισμό της σπατάλης του νερού?)

- Επίσης δαπανηρή η επεξεργασία των λυμάτων, σε πανεθνική κλίμακα, ώστε να παράγει εκμεταλλεύσιμο νερό.

- Εξίσου και η "απορρύπανση" ποταμών και λιμνών αλλά και η αυστηρή πλέον προστασία τους.

- Επίσης, μια πανεθνική επιβολή μη υδροβόρων καλλιεργειών. (Άραγε τι «είδους πειθούς» θα έκανε την Ελληνική Γεωργία να αναπροσαρμοστεί ταχύτατα?)

- Εξίσου, η ευρεία κατασκευή μικροφραγμάτων και άλλων υδρομαστευτικών εγκαταστάσεων ανά την επικράτεια για συλλογή, συγκράτηση και εκμετάλλευση των υδάτων, οι εκτεταμένες εγκαταστάσεις Μονάδων Αφαλάτωσης ή η ευρεία ανάπτυξη συλλεκτών – μετατροπέων υδρατμών και υγρασίας σε νερό.

Η μετατροπή του νερού σε «σπάνιο είδος» θα «εκτοξεύσει» την τελική τιμή του – για να χρηματοδοτήσει πολυδάπανες επενδύσεις αλλά και για να μειώσει την κατανάλωση.

- Η εξοικονόμηση ενέργειας αν και απαραίτητη, δεν είναι απαραιτήτως και οικονομική στην εφαρμογή της.

Πχ Οι παντός είδους Μονώσεις κτιρίων.

- Όπως και η μετασκευή απλών τζακιών σε ενεργειακά. Αλλά και η εξαρχής κατασκευή τους ως τέτοια.

- Όπως και το «Βιοκλιματικό Σπίτι», οι Πράσινες Ταράτσες και η αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων (παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, θέρμανση, κίνηση) με ΑΠΕ.

- Τα βιολογικά προϊόντα είναι ακριβότερα των συμβατικών.

- Η αναζωογόνηση (μείωση) των καλλιεργήσιμων εδαφών θα μειώσει την συνολική παραγωγή, αυξάνοντας τις τελικές τιμές πώλησης.

- Ο περιορισμός της Ζωικής παραγωγής (αιτία του ¼ των αερίων του θερμοκηπίου) θα επιφέρει μείωση των ζωικών
προιόντων και σημαντική αύξηση της τελικής τιμής τους.

- Η αυστηρή προστασία των αλιευμάτων θα μειώσει την προσφερόμενη ποσότητα, αυξάνοντας σημαντικά την τιμή τους.

- Η στήριξη των (ακριβών) τοπικών οικονομιών σε βάρος των φτηνότερων εισαγωγών, θα δημιουργήσει ακριβότερα τελικά προϊόντα.

- Τα αυστηρά περιβαλλοντικά μέτρα των επιχειρήσεων θα επιβαρύνουν το τελικό προϊόν.

- Η εκτεταμένη ανακύκλωση θα οδηγήσει σε αύξηση των σχετικών τελών και φόρων.

- Η γενναία επιδότηση Πράσινων τεχνολογιών (πχ ΑΠΕ, υβριδικά οχήματα, κλπ) επιχειρήσεων, προϊόντων, υπηρεσιών θα επιφέρει αυξημένη φορολογία.

- Η δαπανηρή εκτεταμένη προστασία δασών επίσης.

- Αξιοσημείωτη θα είναι και η επιβάρυνση των συμβατικών αυτοκινήτων με υψηλότερη φορολογία ώστε να καταστήσουν ανταγωνιστικά τα Πράσινα (υβριδικά/ηλεκτροκίνητα) αλλά και για να περιοριστεί ο κυκλοφορών στόλος.

- Η μείωση του κυκλοφοριακού όγκου - ώστε έμμεσα να μειωθεί και η κατανάλωση ορυκτών καυσίμων - περνάει (και) μέσα από μεγάλη αύξηση της τιμής τους.

Παρομοίως, με όλα τα ομολογουμένως άκρως απαραίτητα για την σωτηρία του πλανήτη πλην όμως εξαιρετικά ακριβά περιβόητα «Οικολογικά Μέτρα».

Τα οποία αυξάνοντας σημαντικά το κόστος παραγωγής θα ωθήσουν τμήμα παραδοσιακών επαγγελματιών να εγκαταλείψουν το αντικείμενό τους, προκαλώντας μείωση θέσεων εργασίας.

Από την άλλη, τμήμα επαγγελματιών θα δημιουργήσουν Πράσινες επιχειρήσεις δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας.
Συνολικά, τα Περιβαλλοντικά μέτρα θα αυξήσουν αναπόφευκτα και κατακόρυφα το κόστος ζωής «αναζητώντας ένα νέο κοινωνικοοικονομικό σημείο ισορροπίας».

Στην ανοιχτή διεθνή οικονομία, τα ακριβά εγχώρια (έστω και πράσινα) προϊόντα θα έχουν να ανταγωνιστούν τα φτηνότερα εισαγόμενα.

Άρα, τα Οικολογικά μέτρα για να έχουν αποτελεσματικότητα θα πρέπει να εφαρμοστούν ταυτόχρονα σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε το ένα κράτος να μην σαμποτάρει τα περιβαλλοντικά μέτρα του άλλου.
τουτέστιν :

"να επιβληθούν"…

Τι διεθνές «Πολιτειακό Καθεστώς» θα απαιτούνταν όμως άραγε για να επιβάλλει κάτι τέτοιο?

Τι αντίστοιχο «Εγχώριο Πολιτειακό Καθεστώς» και τι «Υπερεξουσίες» θα απαιτούνταν ώστε να έχει την απαραίτητη βούληση και ισχύ για να επιβάλλει τόσο ακραία και «δραστικά μέτρα»?

Και σε τι αναπόφευκτες «Πολιτειακές Λογικές» θα οδηγούμασταν άραγε – εκ των πραγμάτων - μέσα από τέτοιες «Συλλογιστικές ακραίων καταστάσεων»?

Ποια εκλεγμένη κυβέρνηση (ακόμη και Συνεργασίας) θα τολμούσε άραγε να λάβει τα παραπάνω άκρως απαραίτητα Περιβαλλοντικά μέτρα όταν θα ήξερε πως την άλλη στιγμή θα κατέρρεε από την πίεση κοινής γνώμης και ΜΜΕ και φυσικά δεν επρόκειτο να ξαναεκλεγεί?

Τραγική διαπίστωση δυστυχώς παραμένει μία:

"....Κλιματολογικά είμαστε στο παρά 5, απαιτούνται όντως δραστικά Περιβαλλοντικά Μέτρα, πλην όμως μην τρέφουμε αυταπάτες....

...Τα Μέτρα αυτά θα επέφεραν δυσάρεστες οικονομικές επιβαρύνσεις και συνέπειες στον τρόπο ζωής...

...ουσιαστικά, ο Πολίτης θα πρέπει θέλοντας και μη να αλλάξει τρόπο ζωής...

…να ξεχάσει το «Υπερκαταναλωτικό Μοντέλο» ισορροπώντας την διαβίωσή του σε «λιτότερα μοντέλα»…

…ουσιαστικά, να αλλάξει το Πολιτιστικό του Πρότυπο…

...και αυτό θα γίνει είτε έτσι, είτε αλλιώς....

...είτε έγκαιρα και ιδία βουλήσει...

... είτε εκ των πραγμάτων, μοιραία κι εκτός «χρονικού περιθωρίου» - γεγονός που θα αποβεί εξαιρετικά πιο επώδυνο..."

….Να γιατί, όλες μεν οι Κυβερνήσεις (διεθνώς) διαπιστώνουν το Οικολογικό πρόβλημα, πλην όμως καμία δεν τολμά να
το αντιμετωπίσει αποφασιστικά….

Διότι αν και απαραίτητο, προκειμένου να παραδώσουμε έναν βιώσιμο πλανήτη στα παιδιά μας, πολιτικά θα είναι εφάμιλλο της «αυτοκτονίας» του εκλεγμένου πολιτικού κυβερνήτη που θα τολμήσει να το πράξει….

Προφανώς, μια Κυβέρνηση Υπερεξουσιών του παραπάνω τύπου, σε πλαίσιο «Εκτάκτου Ανάγκης», όπου σημαντικό ρόλο πλέον θα παίζουν και οι Δυνάμεις Ασφαλείας, θα πρέπει να θεωρείται βεβαιότητα…..εκτός από Ιστορική
Αναγκαιότητα….